Ito ako yung wala ka. Isang daan, tatlumpo't limang araw akong ganyan.
Hinintay kang muli ako bigyan ng liwanag. Natapos ang aking pag hihintay.
Akala ko pwede ng i-on ang aking ilaw pero mali hindi pala.
Binigyan mo nga ako ng pagkakataon. Pero para mo naman akong ikinulong sa kahon.
Ninais mong pumailalim sa liwanag ko pero ibang bumbilya ang dala mo.
Paano ko naman gagawin yun? Pinili ko nalang wag sumindi.
Mas mainam ka na sa liwanag ng bagong bumbilyang dala mo.
Mas mabuti pa siguro na pundido muna ako. Siguradong sisindi rin ito,
para sa susunod na taong tatambay sa ilalim ko. Baka naman sa pag-kakataong
iyon, yug taong tatambay sa ilalim ng ilaw ko, makontento na sa liwanag na dala ko.
**Hindi ako makapag-isip. Block out pati ang utak ko..
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento