To: The love of my life,
I like you more than a decade ago. kaya ang kwento ng pag-ibig natin, iba,
ibang iba sa pang-karaniwan. I knew it from the start that, I like you.
But I can't tell you that I like you. Kasi baka hindi naman pala, kasi baka bata pa,
kasi kaibigan ko ang ang taong malapit sayo. Tuwing dumadaan ka at nakikita kita
wala akong naririnig kundi ang heart beat ko (okay sounds corny pero that's true.)
Yung panahong sa tingin ko kaya ko na panindigan ang mga sinasabi ko,
yun yung time na hindi na talaga pwede sabihin sayo na gusto kita kasi hindi ka na
pwede, meron ng siya sa buhay mo. Yung panahon na wala ng siya sa buhay mo,
ako naman ang meron na. Sa totoo lang, noon hindi na ako umaasa na mag-kaka-roon
ng tayo. Pero I still dream about you. Ikaw pa din yung naka-figure sa isip ko na sana
one day, I can be with someone like you. Umusad ako, tumingin ako ng iba,
nagmahal ako. Dumating yung araw na parehas na walang sila sa buhay natin.
Ang meron lang, ikaw at ako. Hindi naman talaga naging mabilis ang lahat sa
ating dalawa, mukhang mabilis lang kasi magaan, diretcho at totoo ang lahat.
Sabi nga nila "Darating ang tamang oras at panahon." PERFECT TIMING!
I prayed for someone like you and he provided a broken path that led me to you.
I asked him "Totoo na ba ito?" Exactly the same day he answered me through you.
That was 366 days ago from to date, When you first told me that you love me.
I think that it is! Enough for me to claimed that what we have is inevitable.
Hindi naman pilit ang lahat, lahat ito nangyari in God's perfect time.
He empty me and you, so we can be filled with each others.
I believe, it is faith and fate at the same time.
*I love you more than I love bacon. I love you beyond anything and everything in this world.*
From: The one who loves you so much,
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento